گذري کوتاه بر زندگي و احوال احمدرضا محمدي ساماني – معلول جسمي حرکتي استان چهارمحال و بختياري.
۰
تاریخ انتشارچهارشنبه ۱۲ آذر ۱۳۹۳ - ۱۳:۱۱
کد مطلب : ۱۹۳۰۴
با بال شکسته پر گشودن هنر است...
پاهايي که اميدش را دو چندان کرد...
مرا باليست از پرواز مانده قدم هاييست در آغاز مانده شهيدان دستهايم را بگيريد منم همراه از ره بازمانده...
به گزارش جهانبین نیوز به نقل از سامان ما ، احمدرضا محمدي ساماني در ارديبهشت ماه سال ۱۳۶۸ در مهد شور و شعر و شعور ، سرزمين رنج و گنج و ترنج ، ديار صاحب گنجينه عارف بزرگ عمان ساماني و صاحب شکرستان شاعر ارزنده دهقان ساماني ، زادگاه ۱۲۷ شهيد گلگون کفن ، در خانواده اي مذهبي و متوسط به لحاظ اقتصادي و اجتماعي متولد شد.
وي سطوح تحصيلي را تا مقطع پيش دانشگاهي در رشته علوم تجربي در سامان گذراند و تحصيلات دانشگاهي خود را در مرکز استان ادامه داد، مدرک کارداني خود را در رشته فناوري اطلاعات و ارتباطات و همچنين مدرک کارشناسي خود را در رشته مهندسي کامپيوتر اخذ نمود و در حال حاضر دانشجوي کارشناسي ارشد مهندسي هوش مصنوعي مي باشد.
محمدي ساماني در دوران تحصيل پيش از دانشگاه و همچنين در مدت دانشجويي همواره از دانش آموزان مستعد و دانشجويان پرتلاش بوده و از ابتدا با علوم قرآني و همچنين ادبيات فارسي آشنايي داشته و همواره به طور مستمر اهل مطالعه و نگاشتن تحقيقات در حوزه هاي مختلف درسي و به ويژه علوم انساني بوده است.
وي در حال حاضر در حال نگاشتن کتابي در خصوص ناتوي فرهنگي و تهاجم شيطاني مي باشد و اميدوار است که بتواند مجموعه اي مفيد و قابل ارائه جوانان و دانشجويان منتشر نمايد.
وي همواره در رده هاي مختلف بسيج عضويت فعال داشته و از مربيان تأثير گذار شجره طيبه صالحين بوده و در چند دوره با عنوان بسيجي نمونه ، دانشجوي ممتاز ، خبرنگار نمونه بسيجي ، دانش آموز ممتاز ، پژوهشگر برتر، وبلاگ نويس ارزشي ، مربي سايبري ، مربي خبرنگاري و... معرفي شده و مورد تقدير قرار گرفته است.
وي محل زندگي خود را ديار شعرا، ادبا و بزرگان و مهد پرورش شهدا معرفي کرده و به جمله معروف مقام معظم رهبري حضرت امام خامنه اي مدظله العالي در اولين سفر ايشان به استان چهارمحال و بختياري اشاره کرد که معظم له فرمودند: "من فراموش نمي کنم از سال ها پيش از اين ، قبل از آني که بدانم سامان کجاست ، نام عمان ساماني و دهقان ساماني را به عنوان دو شاعر مي دانستم و شعر آنها را مي شناختم."
وي به يک بيماري و معلوليت جسمي و حرکتي ژنتيکي به نام ديستروفي عضلاني بِکِر مبتلا بوده که اين بيماري پس از نمود به تدريج پيشرفت کرد و در سال ۱۳۸۴ پس از تحمل سختي هاي فراوان و پس از مدتي راه رفتن با عصا وي را بالاجبار ويلچر نشين نمود.
وي در اين باره در گفتگو با ما گفت:
"... ما انسان ها در زندگي بسته به نوع نگرش و اعتقاداتمان و حسب ويژگي هاي دروني و... از سوي خداوند سبحان جل جلاله و عظم شأنه ، همواره مورد آزمايش و امتحان قرار مي گيريم؛ بيماري من شايد آزمون صبر و تلاش باشد! مدتي راه مي رفتم ، ورزش مي کردم ، مي دويدم ، پرنشاط بودم ، در سال ۱۳۷۹ در حالي که در خيابان حرکت مي کردم به ناگاه دچار سانحه تصادف شدم (اتومبيلي با من برخورد کرد) از آن پس و طي درمان با انجام آزمايشات مربوطه و نمونه برداري هاي لازم پزشکان به وجود بيماري پي بردند و نهايتاً آن گونه که گفته شد در سال ۱۳۸۴ زندگي با صندلي چرخ دار برايم آغاز شد؛ البته با تلاش هاي مکرر خانواده ام تا سال ۱۳۸۷ نيز با مشقت باز هم گاهاً راه مي رفتم ولي نهايتاً از آن سال تا کنون قدرت راه رفتن را از دست داده ام. "
وي يکي از دغدغه ها و انتظارات به حق معلولين را اشتغال عنوان کرد و از مسئولين تقاضاي عاجزانه کرد که در راستاي اشتغال معلولين توانمند جامعه چاره بينديشند.
وي هم اکنون در بخش خصوصي شاغل است و در حيطه کامپيوتر در دفتر خدمات الکترونيک انتظامي سامان مشغول فعاليت مي باشد اما از وضعيت اشتغال معلولين در فضاي موجود جامعه اعلام نارضايتي داشت و خواستار يک انديشه تأثيرگذار از سوي مسئولين و به ويژه سازمان بهزيستي بود.
نهايتاً از او در مورد آرزوهايش پرسيديم که اين طور جواب داد:
"در رأس آرزوي من ظهور و فرج مولا و صاحبمان ولي عصر عجل الله تعالي فرجه الشريف مي باشد، همچنين سلامتي و طول عمر پر خير و برکت مقام عظماي ولايت و سلامتي خادمان نظام مقدس جمهوري اسلامي مي باشد و نيز نابودي کفر و پيروزي جهان اسلام و سلامتي تمامي شيعيان.
نيز آرزو دارم اگر روزي خداوند سبحان بر من منت نهاده و نعمت سلامتي را به من دوباره بخشيد خادم حرم اهل بيت عليهم السلام گردم."
به اميد روزي که هيچ معلولي خود را محدود قلمداد نکند...
انتهاي خبر1020ج /۶۰۰س
به گزارش جهانبین نیوز به نقل از سامان ما ، احمدرضا محمدي ساماني در ارديبهشت ماه سال ۱۳۶۸ در مهد شور و شعر و شعور ، سرزمين رنج و گنج و ترنج ، ديار صاحب گنجينه عارف بزرگ عمان ساماني و صاحب شکرستان شاعر ارزنده دهقان ساماني ، زادگاه ۱۲۷ شهيد گلگون کفن ، در خانواده اي مذهبي و متوسط به لحاظ اقتصادي و اجتماعي متولد شد.
وي سطوح تحصيلي را تا مقطع پيش دانشگاهي در رشته علوم تجربي در سامان گذراند و تحصيلات دانشگاهي خود را در مرکز استان ادامه داد، مدرک کارداني خود را در رشته فناوري اطلاعات و ارتباطات و همچنين مدرک کارشناسي خود را در رشته مهندسي کامپيوتر اخذ نمود و در حال حاضر دانشجوي کارشناسي ارشد مهندسي هوش مصنوعي مي باشد.
محمدي ساماني در دوران تحصيل پيش از دانشگاه و همچنين در مدت دانشجويي همواره از دانش آموزان مستعد و دانشجويان پرتلاش بوده و از ابتدا با علوم قرآني و همچنين ادبيات فارسي آشنايي داشته و همواره به طور مستمر اهل مطالعه و نگاشتن تحقيقات در حوزه هاي مختلف درسي و به ويژه علوم انساني بوده است.
وي در حال حاضر در حال نگاشتن کتابي در خصوص ناتوي فرهنگي و تهاجم شيطاني مي باشد و اميدوار است که بتواند مجموعه اي مفيد و قابل ارائه جوانان و دانشجويان منتشر نمايد.
وي همواره در رده هاي مختلف بسيج عضويت فعال داشته و از مربيان تأثير گذار شجره طيبه صالحين بوده و در چند دوره با عنوان بسيجي نمونه ، دانشجوي ممتاز ، خبرنگار نمونه بسيجي ، دانش آموز ممتاز ، پژوهشگر برتر، وبلاگ نويس ارزشي ، مربي سايبري ، مربي خبرنگاري و... معرفي شده و مورد تقدير قرار گرفته است.
وي محل زندگي خود را ديار شعرا، ادبا و بزرگان و مهد پرورش شهدا معرفي کرده و به جمله معروف مقام معظم رهبري حضرت امام خامنه اي مدظله العالي در اولين سفر ايشان به استان چهارمحال و بختياري اشاره کرد که معظم له فرمودند: "من فراموش نمي کنم از سال ها پيش از اين ، قبل از آني که بدانم سامان کجاست ، نام عمان ساماني و دهقان ساماني را به عنوان دو شاعر مي دانستم و شعر آنها را مي شناختم."
وي به يک بيماري و معلوليت جسمي و حرکتي ژنتيکي به نام ديستروفي عضلاني بِکِر مبتلا بوده که اين بيماري پس از نمود به تدريج پيشرفت کرد و در سال ۱۳۸۴ پس از تحمل سختي هاي فراوان و پس از مدتي راه رفتن با عصا وي را بالاجبار ويلچر نشين نمود.
وي در اين باره در گفتگو با ما گفت:
"... ما انسان ها در زندگي بسته به نوع نگرش و اعتقاداتمان و حسب ويژگي هاي دروني و... از سوي خداوند سبحان جل جلاله و عظم شأنه ، همواره مورد آزمايش و امتحان قرار مي گيريم؛ بيماري من شايد آزمون صبر و تلاش باشد! مدتي راه مي رفتم ، ورزش مي کردم ، مي دويدم ، پرنشاط بودم ، در سال ۱۳۷۹ در حالي که در خيابان حرکت مي کردم به ناگاه دچار سانحه تصادف شدم (اتومبيلي با من برخورد کرد) از آن پس و طي درمان با انجام آزمايشات مربوطه و نمونه برداري هاي لازم پزشکان به وجود بيماري پي بردند و نهايتاً آن گونه که گفته شد در سال ۱۳۸۴ زندگي با صندلي چرخ دار برايم آغاز شد؛ البته با تلاش هاي مکرر خانواده ام تا سال ۱۳۸۷ نيز با مشقت باز هم گاهاً راه مي رفتم ولي نهايتاً از آن سال تا کنون قدرت راه رفتن را از دست داده ام. "
وي يکي از دغدغه ها و انتظارات به حق معلولين را اشتغال عنوان کرد و از مسئولين تقاضاي عاجزانه کرد که در راستاي اشتغال معلولين توانمند جامعه چاره بينديشند.
وي هم اکنون در بخش خصوصي شاغل است و در حيطه کامپيوتر در دفتر خدمات الکترونيک انتظامي سامان مشغول فعاليت مي باشد اما از وضعيت اشتغال معلولين در فضاي موجود جامعه اعلام نارضايتي داشت و خواستار يک انديشه تأثيرگذار از سوي مسئولين و به ويژه سازمان بهزيستي بود.
نهايتاً از او در مورد آرزوهايش پرسيديم که اين طور جواب داد:
"در رأس آرزوي من ظهور و فرج مولا و صاحبمان ولي عصر عجل الله تعالي فرجه الشريف مي باشد، همچنين سلامتي و طول عمر پر خير و برکت مقام عظماي ولايت و سلامتي خادمان نظام مقدس جمهوري اسلامي مي باشد و نيز نابودي کفر و پيروزي جهان اسلام و سلامتي تمامي شيعيان.
نيز آرزو دارم اگر روزي خداوند سبحان بر من منت نهاده و نعمت سلامتي را به من دوباره بخشيد خادم حرم اهل بيت عليهم السلام گردم."
به اميد روزي که هيچ معلولي خود را محدود قلمداد نکند...
انتهاي خبر1020ج /۶۰۰س